RUCH ŚWIATŁO-ŻYCIE

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół.
Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.
Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-zoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako Tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.
Struktura Ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy, do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.
Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Odpowiedzialność za Ruch podejmują zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.
Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nienależący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i pozostawanie w jedności z Kościołem powszechnym.
Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954. Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”.
Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987).

źródło: oaza.pl

ZAŁOŻYCIEL

ks. Franciszek Blachnicki

24 marca 1921
Franciszek Blachnicki rodzi się w Rybniku jako siódme dziecko Józefa i Marii Blachnickiej z domu Miller.

wrzesień 1939
Bierze czynny udział w kampanii wrześniowej.
24 czerwca 1940
Po śledztwie i pobycie w areszcie śledczym w Tarnowskich Górach zostaje wraz z pierwszą grupą więźniów śląskich osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz jako więzień nr 1201.

19 września 1941
Zostaje przeniesiony do więzienia śledczego w Zabrzu, później w Katowicach.

30 marca 1942
Śledztwo kończy się procesem, na którym zostaje skazany na karę śmierci za działalność konspiracyjna przeciw hitlerowskiej Rzeszy.

17 czerwca 1942
Na oddziale skazańców B-1 w Katowicach dokonuje się nagłe, cudowne nawrócenie Franciszka Blachnickiego połączone z decyzją oddania życia na służbę Bogu.

14 sierpnia 1942
Zostaje ułaskawiony, karę śmierci zamienia mu się na 10 lat wiezienia do odsiedzenia po zakończeniu wojny.

17 kwietnia 1945
Zostaje wyzwolony przez armię amerykańską wraz z całym obozem w Lengenfeld.

6 sierpnia 1945
Składa podanie z prośbą o przyjęcie na studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie.

1945–50
Uczy się i formuje w seminarium duchownym, osiąga wyniki celujące i bardzo dobre. Interesuje się psychologią religii, liturgiką i mariologią.

25 czerwca 1950
Przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Adamskiego w kościele pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach.

lipiec–sierpień 1951
Prowadzi rekolekcje dla ministrantów w Kokoszycach i Lublińcu. Zmienia tradycyjny program rekolekcji na bardziej dostosowany do dzieci, wprowadzając naukę ministrantury, gry, zabawy, wycieczki itp.

1951–1952
Wypracowuje pierwszy program rekolekcji przeżyciowych dla dzieci.

10-14 sierpnia 1952

Prowadzi rekolekcje dla dzieci, pojawia się określenie „Oaza Dzieci Bożych”.

19 lipca – 1 sierpnia 1954
W Bibieli koło Tarnowskich Gór prowadzi po raz pierwszy dwutygodniową Oazę Dzieci Bożych dla ministrantów.

4–20 lipca 1955
W Stryszawie prowadzi po raz pierwszy 15-dniową Oazę Dzieci Bożych opartą na tajemnicach różańca.

1952–1956
W czasie wysiedlenia biskupów diecezji katowickiej bierze udział w pracach tajnej kurii, popadając w konflikt z ówczesnym wikariuszem kapitulnym zarządzającym diecezją, ks. infułatem Janem Piskorzem.

sierpień 1955
Przeżywa swoje rekolekcje prowadzone przez ks. Karola Wojtyłę w Krakowie.

8 września 1957
Proklamuje w Piekarach społeczną akcję przeciwalkoholową „Krucjata Trzeźwości” (od 10 sierpnia 1958 – „Krucjata Wstrzemięźliwości”). Ruch w przeciągu trzech lat mobilizuje ponad sto tysięcy osób dorosłych na terenie całego kraju do podjęcia abstynencji ofiarowanej jako ekspiacja w intencji osób uzależnionych od alkoholu. Ks. Franciszek Blachnicki naraża się swymi działaniami na nieustanne szykany ze strony władz PRL.

29 sierpnia 1960
Służba Bezpieczeństwa likwiduje Centrum Krucjaty Wstrzemięźliwości. Ks. Blachnicki zostaje aresztowany.

19 lipca 1961
Zostaje skazany na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na trzy lata.

lato 1961
Kuria Diecezjalna spełnia prośbę Blachnickiego i kieruje go na studia z teologii pastoralnej na KUL do Lublina. Studia umożliwiają mu pogłębienie i uporządkowanie duszpasterskich doświadczeń z lat pięćdziesiątych. Okres ten owocuje licznymi publikacjami z teologii pastoralnej, liturgiki i katechetyki. W tym czasie tworzą się też podwaliny Ruchu Światło-Życie.

1967
Zostaje mianowany Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej, wypracowuje koncepcje i metody posoborowej formacji służby liturgicznej.

8 czerwca 1979
Doprowadza do uroczystego proklamowania dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w Nowym Targu podczas 1. pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski.

1980
Tworzy plan Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem” dotarcia z Ewangelią do każdego człowieka w Polsce.

10 grudnia 1981
Wyjeżdża do Rzymu, by kontynuować prace związane z zainicjowanym przez niego Kongresem Ruchów Odnowy i tam zastaje go stan wojenny.

1982
Osiada w polskim ośrodku „Marianum” w Carlsbergu (RFN), gdzie rozpoczyna organizowanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Prowadzi tam pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów.

czerwiec 1982
Zakłada Chrześcijańską Służbą Wyzwolenia Narodów – stowarzyszenie skupiające Polaków i przedstawicieli innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej wokół idei suwerenności wewnętrznej i jedności narodów w walce o wyzwolenie. Nawiązuje kontakty ekumeniczne z różnymi wspólnotami chrześcijańskimi i ruchami odnowy.

27 lutego 1987
Umiera nagle w Carlsbergu.

17 lutego 1994
Zostaje odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

5 maja 1995
Otrzymuje pośmiertnie Krzyż Oświęcimski.

9 grudnia 1995
Rozpoczyna się jego proces beatyfikacyjny.

1 kwietnia 2000
Doczesne szczątki sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego zostają przeniesione do Krościenka nad Dunajcem.

źródło: oaza.pl

DOMOWY KOŚCIÓŁ

Domowy Kościół, gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie, pomaga małżonkom żyjącym w sakramencie małżeństwa czerpać z łaski i mocy tego sakramentu, uczy ich nim żyć i celebrować go przez całe życie.

Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła pozwala mężowi i żonie wspólnie, a nie obok siebie, iść do Boga. Budowanie jedności małżeńskiej jest możliwe dzięki podjęciu zobowiązań – darów, które nie są celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa.

Zobowiązania pokazują, jak powinno wyglądać życie chrześcijańskiej rodziny i małżeństwa. Są drogowskazami.
Najpierw poprzez codzienną modlitwę osobistą połączoną z lekturą Pisma Świętego każdy z małżonków buduje relację osobistą z Bogiem, która jest podstawą rozwoju wszystkich pozostałych ludzkich relacji. Ta relacja jest również rozwijana poprzez regularne spotkanie ze słowem Bożym.
Relacje małżeńskie pozwalają budować: codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem,codzienna modlitwa rodziny jako wspólnoty Kościoła, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą).
Tę pracę małżonkowie podejmują codziennie, w swoim własnym domu i środowiskach pracy. Aby jednak nie zagubić się w życiu i ciągle rozwijać, małżeństwa raz w miesiącu uczestniczą w spotkaniach kręgu, czyli grupy dzielenia (4-7 małżeństw), w czasie którego modlą się, opowiadają o swoich doświadczeniach, sukcesach i porażkach w klimacie zaufania i życzliwości, w obecności kapłana. Taka praktyka pozwala spojrzeć z dystansu na to, w jakim kierunku się podąża.
Przynajmniej raz w ciągu roku małżeństwa uczestniczą także w rekolekcjach formacyjnych.

Wierność zobowiązaniom sprawia, że małżonkowie mają większą szansę na budowanie miłości zdrowej, wolnej od głębokich zranień, wspierającej współmałżonka w jego dojrzewaniu na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej. Będą „odwoływali się do mocy sakramentu, która pozwala każdemu z nich wejść w trudności spowodowane bliskością drugiego”.

Wtedy wspólnota rodzinna staje się wielką szansą dla wszechstronnego rozwoju człowieka – jego wzrastania w Bogu, poznawania prawdy o sobie samym, uczenia się miłości.
Małe dzieci wychowywane w klimacie świadomej wspólnoty chrześcijańskiej w sposób naturalny wzrastają w wierze. Możliwość zadawania pytań związanych z wiarą, na równi z pytaniami z innych dziedzin życia, poczucie akceptacji i miłości, świadomość miłości Pana Boga są ogromnym zapleczem siły i równowagi dla dziecka, gdy zaczyna ono wchodzić w czas dorastania i odkrywania własnej drogi życia.

strona Domowego Kościoła

źródło: oaza.pl

HISTORIA

1921 – 24 marca w Rybniku na Śląsku narodziny Franciszka Blachnickiego, założyciela Ruchu Światło-Życie

1942 – 17 czerwca w więzieniu w Katowicach nawrócenie Franciszka Blachnickiego

1950 – Franciszek Blachnicki przyjmuje święcenia prezbiteratu

1954 – w Bibieli k. Tarnowskich Gór odbywa się pierwsza oaza, jej uczestnikami są ministranci z parafii w Rydułtowach, w której pracuje ks. Blachnicki

1957 – ks. Blachnicki zakłada Krucjatę Wstrzemięźliwości

1958 – początek wspólnoty życia konsekrowanego, która później stanie się Instytutem Niepokalanej Matki Kościoła

1960 – zlikwidowanie przez Służbę Bezpieczeństwa centrali Krucjaty Wstrzemięźliwości

1963 – pierwsze rekolekcje dla młodzieży żeńskiej w Szlachtowej (Oaza Niepokalanej), jest to początek oaz w okolicy w Krościenka, odtąd rekolekcje oazowe odbywają się nieprzerwanie w każdym roku, obejmując w następnych latach kolejne grupy wiekowo-stanowe

1964 – ks. Blachnicki kupuje dom na Kopiej Górce w Krościenku nad Dunajcem, który stanie się Centrum Ruchu Światło-Życie

1965 – pierwsze oazowe rekolekcje kapłańskie

1969 – uczestnicy rekolekcji oazowych podejmują pracę formacyjną w ciągu roku, jest to początek ruchu oazowego, nosi on wówczas nazwę Ruchu Żywego Kościoła

1973 – 11 czerwca zawierzenie Ruchu Niepokalanej Matce Kościoła przez kardynała Karola Wojtyłę podczas Centralnej Oazy Matki w Krościenku – „akt konstytutywny” Ruchu, według określenia ks. Franciszka Blachnickiego; jednocześnie poświęcenie figury Niepolanej, Matki Kościoła na Kopiej Górce

– pierwsze rekolekcje dla rodzin

– po raz pierwszy piosenka roku, jest nią „De colores”

1974 – „Odnowa i pojednanie” – pierwszy temat pracy rocznej

1976 – poświęcenie kaplicy Chrystusa Sługi na Kopiej Górce w Krościenku

– pierwsza Krajowa Kongregacja Odpowiedzialnych – Ruch Żywego Kościoła przyjmuje nazwę Ruch Światło-Życie

1977 – oparcie programu formacyjnego Ruchu o „Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych” – rozpoczęcie stałej formacji deuterokatechumenalnej

– sformułowanie „Drogowskazów Nowego Człowieka”

– początek Ruchu Światło-Życie w Boliwii

1978 – adhortacja „Evangelii nutiandi” dokumentem programowym Ruchu

1979 – 8 czerwca w Nowym Targu, podczas pierwszej pielgrzymki do Polski Jana Pawła II, proklamowanie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka

– pierwsza oaza III stopnia w Rzymie

– pierwsza oaza rekolekcyjna na Słowacji

– pierwszy rok jubileuszowy przeżywany przez Ruch Światło-Życie – w związku z 25 rocznicą pierwszej oazy oraz dziesięcioleciem istnienia Ruchu

1980 – przyjęcie przez Ruch programu Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem”

1981 – pierwsza Oaza Rekolekcyjna Diakonii

– ks. Franciszek Blachnicki wyjeżdża z Polski (planuje powrót po dwóch tygodniach), z powodu stanu wojennego nie ma możliwości powrotu do Ojczyzny, dlatego podejmuje działalność na emigracji

1982 – moderatorem krajowym Ruchu Światło-Życie zostaje ks. Wojciech Danielski

– powstanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Marianum w Carlsbergu, początek Ruchu Światło-Życie wśród Polaków w Niemczech

1985 – 24 grudnia śmierć ks. Wojciecha Danielskiego; nowym moderatorem krajowym zostaje ks. Henryk Bolczyk

1987 – 27 lutego śmierć ks. Franciszka Blachnickiego w Carlsbergu

1988 – pierwsza pielgrzymka Ruchu Światło-Życie; odbywa się w Częstochowie z okazji 15 rocznicy zawierzenia Ruchu Niepokalanej Matce Kościoła; uczestniczy 100 tys. osób

1989 – początek Ruchu Światło-Życie na Ukrainie

– wybór pierwszej pary krajowej Domowego Kościoła, zostali nią Zofia i Eugeniusz Bednarzowie z Krakowa

1990 – początek Domowego Kościoła wśród Polaków w Kanadzie

1993 – utworzenie Centralnej Diakonii Jedności (początkowo noszącej nazwę Centralnej Diakonii Moderacji) wspierającej w posłudze Moderatora Ruchu

1995 – rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Franciszka Blachnickiego

2000 – 1 kwietnia doczesne szczątki ks. Blachnickiego zostają złożone w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku

– oficjalnie powstaje Unia Kapłanów Chrystusa Sługi

– Konferencja Episkopatu Polski powołuje stowarzyszenie „Diakonia Ruchu Światło-Życie”

2001 – moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie zostaje ks. Roman Litwińczuk; po raz pierwszy moderator zostaje powołany spośród trzech kandydatów przedstawionych przez Ruch

2002 – 18 sierpnia Jan Paweł II podczas ostatniej pielgrzymki do Polski, w Krakowie wypowiada słowa: „Osobiście bliski jest mi ten styl życia, który zainaugurował i zaproponował młodym sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki” oraz „Dziękuję ci, pieśni oazowa”

2003 – list Jana Pawła II do Ruchu Światło-Życie z okazji trzydziestolecia aktu oddania Ruchu Niepokalanej Matce Kościoła; wskazanie na kluczowe elementy w Ruchu: liturgia, Biblia, zaangażowanie w parafii

2004 – pielgrzymka Ruchu Światło-Życie do Częstochowy z okazji pięćdziesięciolecia pierwszej oazy

– Oaza Nowej Drogi – po kilkuletnich przymiarkach zostaje opracowany program formacji dla młodzieży w wieku gimnazjalnym, w latach 2004-2006 ukazują się kolejno podręczniki OND I, II i III stopnia wraz z materiałami do pracy w ciągu roku

2005 – początki Domowego Kościoła wśród Polaków na wyspach brytyjskich

2007 – moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie zostaje ks. Adam Wodarczyk

– początek wolontariatu misyjnego Ruchu Światło-Życie w Kazachstanie

2009 – pielgrzymka Ruchu Światło-Życie do Warszawy z okazji czterdziestolecia Ruchu, trzydziestolecia pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski i proklamowania KWC oraz dwudziestolecia przemian ustrojowych w Polsce; podczas pielgrzymki poświęcenie krzyża na placu Piłsudskiego

– powierzenie odpowiedzialności za diakonię centralną Ruchu po raz pierwszy osobom świeckim; pierwsze diakonie za które powierzono odpowiedzialność świeckim to Centralna Diakonia Życia oraz Centralna Diakonia Ewangelizacji, w kolejnych latach świeccy przejmują odpowiedzialność za większość diakonii centralnych

– „Operacja Rzym” – wielka oaza III stopnia w Rzymie w trzydziestolecie pierwszej rzymskiej oazy

2010 – „Mission Oasis” – oaza I stopnia w Krościenku w języku angielskim, uczestnicy z Kenii, Chin, Pakistanu Mołdawii, Słowacji

– pierwsze rekolekcje dla moderatorów diecezjalnych

2011 – pierwsza oaza rekolekcyjna w Chinach, początek Ruchu Światło-Życie w tym kraju

– rekolekcje ewangelizacyjne dla małżonków z miejscowości Lake Charles w Luizjanie – początek anglojęzycznych kręgów Domowego Kościoła w USA

2012 – początek przygotowań do Jubileuszu Odkupienia w roku 2033 – Plan Ad Christum Redemptorem 2

2014 – pierwsza oaza w Kenii

– moderator generalny Ruchu Światło-Życie ks. Adam Wodarczyk zostaje biskupem pomocniczym w Katowicach

2015 – moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie zostaje ks. Marek Sędek

źródło: oaza.pl